«خوب است چرخ سانتریفیوژها بچرخد به شرطی که چرخ کارخانه و چرخ زندگی مردم هم بچرخد.»

می توان گفت با این جمله دکتر روحانی در مناظره انتخابات سال گذشته ، رسماً انگشت اشاره به سوی آدرسی غلط بلند شد و فرآیند مفهوم سازی خاصی کلید خورده و سعی شد با این مغالطه ، عده ای به سمت جهت اشاره ، پای صندوق های رأی آمده و رئیس جمهور آینده را انتخاب کنند.این غلط نشان دادن راه ، بعد از انتخابات هم البته پیگیری شد.

معیشت مردم ، وضعیت اقتصادی کشور ، تحریم ها و نهایتاً پرونده هسته ای حلقه های زنجیره ای از مفاهیم بودند که به غلط به هم متصل شده تا پیوندی میان چرخ زندگی مردم و چرخ سانتریفیوژ ها برقرار شود و طبق این آدرس غلط ، مردم بر سر یک دوراهی قرار بگیرند.فناوری هسته ای و ایستادن و صیانت از دستاوردهای آن و یا وضعیت معیشتی بهتر و شرایط اقتصادی مطلوب تر؟!

غلط بودن این آدرس دهی در اینجاست که تحریم و فشارهای اقتصادی خارجی سرپوشی می شود بر کاستی ها و نارسایی های درونی و درنتیجه ، علت مشکلات اقتصادی قلمداد شده و در نتیجه رفع مشکلات اقتصادی در گرو رفع تحریم ها نمایانده شود.

مشکلات درون خانوادگی اقتصاد دیده نشده و همه چیز به بیرون مرتبط میشود.اقتصادی دلال محور که مناره های مراکز تبادل سیستماتیک ربا در آن به اسم بانک و بانکداری و آن هم با پسوند اسلامی! کم کم دارد جای مناره های مساجد را در سطح شهر می گیرد و بانگ اذان و دعوت های آن هم شبانه روز از رسانه ای ملی! به گوش میرسد.

اقتصادی که آن قدر حفره و نقص ساختاری دارد که در ضعف نظارت ها و کنترل ها ، فساد ها را در خود می پروراند و جونیورها و آقا!زاده های پرنفوذ را از سویی و فعالان بی تقوای اقتصادی را هم از سوی دیگر بر اموال مردم می شوراند.

اقتصادی که در آن مدیران دولتی رده بالا ، همزمان فعال بخش خصوصی اند و از سویی در هیئت دولت اند و از سوی دیگر در هیئت مدیره.با «ابتکار» عمل قوانین و لوایح را به این طرف و آن طرف پاس می دهند تا نهایتاً اطرافیانِ فعال در بخش خصوصی شان ، گل بزنند.البته نه برای مردم که برای جیب خودشان!

چنین اقتصادی با این درد های سخت و البته درمان پذیر ، فراموش شده و چرخ آن بجای اینکه به چرخ جرح و اصلاح گره بخورد ، به چرخ سانتریفیوژهای مظلوم گره خورده و دوای درد خود را در دست تحریم کنندگان خارجی می بینند.و این خط را در جامعه نشر می دهند و این «آدرس غلط» است!

اگر گره زدن چرخ اقتصاد و زندگی مردم به چرخ سانتریفیوژها و ترسیم دوراهیِ هسته ای یا معیشت بهتر را آدرس غلط بخوانیم ، در این روند «آدرسی غلط تر» در حال ارائه شدن است که بسیار خطرناک تر است.

تقلیل دادن مسئله ی هسته ای در شرایط فعلی به یک مسئله ی صرفِ فنی ، علمی و صنعتی که می تواند مانند سایر صنایع و فناوری های مشابه با حساب و کتاب ها و دو دو تا چهارتا های مرسوم اقتصادی و... پیش رود ، کند شود و یا حتی متوقف شود.آدرسی غلط تر از آنچه در بالا عرض شد.

تقلیل دادن اهمیت پرونده ی هسته ای ایران در حال حاضر ، به دستاوردها و نیازهای علمی و فناوری آن نظیر نیاز به انرژی ، کاربردها در پزشکی و کشاورزی و... نوعی ظلم به این پرونده ی حیاتی است!

این دستاوردها و نیاز به آنها کاملاً بجا و بسیار پراهمیت است اما اهمیت اصلی و کارویژه ی پرونده ی هسته ای در حال حاضر این است که این پرونده امروز نقشِ حیاتیِ «موضوع دعوای بنیادین و ایدئولوژیک میان انقلاب اسلامی و نظام سلطه» را ایفا می کند.دعوایی که بخاطر ماهیت دو طرف بصورت طبیعی وجود داشته ، دارد و تا زمانی که ماهیت دو طرف همین چنین باقی بماند ، خواهد داشت و مسئله ای مثل پرونده ی هسته ای تنها موضوع و بهانه ی این درگیری است.

با این تفسیر ، با دادن آدرس غلط در مسئله ی هسته ای و مورد تهدید واقع کردن این مسئله ی حیاتی و کوتاه آمدن در دعوای آن ، گویی خاکریز اول در این نبرد از دست رفته است که در نتیجه ی آن باید یا تغییر ماهیت داد و یا منتظر موضوع ها و بهانه های دیگر برای دعوا بود.

سوال اینجاست که اگر امروز چرخ سانتریفیوژ ها به چرخ زندگی مردم گره زده شد و با این ترفند چرخ هسته ای از کار افتاد و خاکریز اول از دست رفت ، اگر فردا روزی پس از فتح موضوع اول دعوا توسط طرف مقابل ، موضوع دیگری بهانه قرار گرفت ، با این منطق آیا باز هم می شود مشکلات و نارسایی های اقتصادی را به گردن موضوع جدید انداخت و باز هم آدرس غلط داد ؟!

اگر مسئله ی حقوق بشر به بهانه ی اصلی دعوا تبدیل شد ، می شود چرخ زندگی مردم و اقتصاد را این بار به چرخ حقوق هم جنس بازها و قاچاقچیان اعدامی گره زد ؟!

اهمیت پرونده ی هسته ای این است که دشمن و تنش زایی هایش امروز پشت خاکریز این پرونده نگه داشته شده است و با کمی مقاومت و پیشروی حتی می توان وی را از همین خاکریز هم دور کرد و همچنین از کف دادن خاکریز اول به معنای مجوز دادن به دشمن برای پیشروی بسوی دیگر خاکریز ها و در نتیجه تحمیل هزینه ی بیشتر به جبهه ی خودی است.

گره زدن اقتصاد به مسئله ی هسته ای و بدهکار و مدیون نشان دادن مسئله ی هسته ای نسبت به سایر حوزه های پیشرفت کشور ، آدرس غلطی است که نشان از عدم فهم اهمیت اساسی این پرونده است.

امروز هسته ای خط مقدم پیشرفت ، عزت و استقلال کشور است.

امروز همه می بایست متشکر و قدردان چرخ سانتریفیوژها باشند!

............................................................................................................

پ.ن:

می دانید توافق ژنو یعنی چه ؟!!!

ای کاش جناب رئیس جمهور صادقانه به مردم می گفتند که توافق ژنو واقعاً یعنی چه.ای کاش ازکار افتادن چرخ سانتریفیوژها به موجب توافق ژنو را آن طور که هست به اطلاع مردم می رسانیدند تا مردم خودشان با بررسی وضعیت چرخ زندگی و اقتصادی شان ، رابطه ی چرخ سانتریفیوژ ها و چرخ زندگی را بهتر درک کنند.ببینند آیا امروز که چرخ سانتریفیوژها از کار افتاده ، آیا براستی چرخ زندگی در حال شتاب گرفتن است ؟!

............................................................................................................

مرتبط:

مشروح سخنان اساتید در هم‌اندیشی «آدرس غلط»