..........................................................................................................................................................
منعکس شده در:
| رجانیوز | سایت خبری تحلیلی تریبون | رهیاب نیوز | عمارنامه |
| حرف تو | نقل قول | روایت نو | همه با هم | ویستا |
| شبکه اطلاع رسانی دانا | پایگاه خبری تحلیلی عصر هامون | ..........................................................................................................................................................

"ما میوه ی جنگ عراق را در سعد آباد چیدیم!"
جمله ای از یک انگلیسی که در سال 2003 زده شد و برای تشریح یک پیروزی دلچسب برای طرف غربی در مذاکرات هسته ای با طرف ایرانی کافی بود.جمله ای که در تاریخ این مملکت مانده و خواهد ماند.
مذاکره کننده وقت ایران ، دکتر روحانی ، میوه چیده شده در توافقنامه ی سعدآباد را این چنین تشریح میکند:
"به منظور اعتماد بیشتر، ایران به طور داوطلبانه تصمیم گرفته است که برنامه تعلیق خود را ادامه و توسعه داده تا شامل تمام فعالیت های مربوط به غنی سازی و بازفرآوری و کلیه آزمایش ها یا تولید در هر تاسیسات تبدیل اورانیوم شود ،آژانس از این تعلیق مطلع خواهد شد و از آن دعوت خواهد شد که بر آن نظارت و آن را تایید کند."

یک دهه از مذاکرات ایران و کشورهایی که خود را جامعه ی جهانی میدانند ، درباره مسئله ی هسته ای ایران (بهانه ی مذاکرات) می گذرد و در تمام فراز و فرود های این سیر ، مفهوم جمله ی جک استراو انگلیسی درباره «چیدن میوه» به خوبی قابل فهم و تأمل برانگیز است.

در طول این دهه بر هر فرد واقع نگری ثابت شده که این به اصطلاح مذاکرات هسته ای نه مذاکره و گفتگوی برای حل مشکل و رفع سوء فهم ها ، که میدانی برای امتیاز گیری از طرف مقابل بوده است.میدانی برای برداشت آنچه که هر طرف مذاکره! کننده در بیرون از اتاق جلسات و در ماه ها و سالهای قبل از آن ، کاشته است.در یک کلام می توان همان جمله ی جک استراو را یادآور شد.مذاکرات در واقع فرصتی برای چیدن میوه از درختی است که از قبل آب و کود داده شده و هرص شده است.

وقتی امریکایی ها با خیمه شب بازی در 11 سپتامبر بساط حمله به افغانستان و عراق را فراهم می کند و پس از استقرار در مرزهای ایران ، با تهدید ایران ، به شاخ و برگ دادن به درخت میوه ی خود میپردازد و نهایتاً پای میز مذاکره میوه ی آن درخت را چیده و پلمپ های دیکتاتوری خود را با دستان خود دولتمردان ایرانی بر پیشرفت این کشور می زنند.

رسم میوه چیدن در مذاکرات ادامه داشت و این بار با تغییر دولت در سال 84 در ایران ، نوبت پرورش درخت ایرانی ها بود.این بار این تیم مذاکره کننده ی ایرانی است که به پشتوانه ی حضور مردمش در انتخابات ها و ... و تابوشکنی ها و جسارت های رئیس جمهورش در مجالس و تریبون های بین المللی و با تکیه بر دیپلماسی پویای خود در برگزاری اجلاس عدم تعهدها و... درخت خود را آماده چیدن میوه در مذاکرات کرده است و قدم به قدم مکان مذاکرات را از قلب اروپا به ترکیه و عراق می کشاند و طرف مقابل را از از موضعی که شرط مذاکره را تعلیق میدانست ، به مذاکره بر سر غنی سازی 20 درصد میرساند.

اما امروز ؛

هفته ی آینده و در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل ، با دیدار دکتر ظریف و کاترین اشتون ، مذاکرات میوه چینی از سر گرفته خواهد شد.

حال سؤال اینجاست ؛ کدام طرف دست پر راهی مذاکرات جدید خواهد بود؟ کدام طرف آماده چیدن میوه از درختی است که از قبل آماده شده است؟

با نگاهی به تحولات اخیر و شرایط امروز در می یابیم که درخت امروز هسته ای ، آماده ی چیدن میوه برای طرف ایرانی است!

طرف ایرانی با تحلیلی معقول و منطقی و به دور از اختلافات سیاسی داخلی ، باید شرایط امروز و دست برتر کشور را در این ماجرا ببیند و درک کند.امروز پشتوانه ی هشت سال مقاومت و پایمردی بر سر حقوق کشور و قدم به قدم نزدیک شدن طرف مقابل به مواضع ما و امتیاز دادن های آنها در مذاکرات این مدت بهمراه تیم ایرانی است.

همانطور که خود دکتر روحانی در اولین کنفرانس مطبوعاتی اش در مقام رئیس جمهور در واکنش به سوال خبرنگاری که پرسید: «آیا حاضرید برای از سرگیری مذاکرات، غنی‌سازی را تعلیق کنید؟» بیان کرد: «آن دوره گذشته است»

آن دوره گذشته است و یا به عبارت بهتر آن دوره را عده ای با ایستادگی خود گذراندند و شرایط امروز را بگونه ای رقم زدند که همان جناب روحانی 2003 ، امروز از موضع قدرت از گذشتن آن دوره دم میزند.

از منظر پشتوانه داخلی هم ، با وجود همه ی اختلاف ها و سلایق مختلف سیاسی ، ایران پس از تحریم های اقتصادی که با هدف فرهنگی و سیاسی و بمنظور ایجاد فاصله و شکاف میان مردم و نظام اعمال شده بودند ، با حضور گسترده و بانشاط مردم خود در انتخابات ، برگ برنده ای از داخل کشور بهمراه خود برای مذاکرات پیش رو خواهد داشت که میواند به آن تکیه کرده و از آن بهره بگیرد.

از طرف دیگر جدال چندساله ایران و طرف غربی بر سر قائله ی سوریه به تهدید اخیر امریکا به حمله نظامی و نهایتاً مفتضح شدن و عقب نشینی آنها از موضع حمله ختم شده و در این مسئله هم دست ایران ، دست برتر و موضع ایران ، موضع پیروز بوده است.

اگرچه ممکن است در آن سوی میدان ، طرف غربی هم گزینه هایی را البته به اشتباه برای خود متصور  باشد.روی میز نگه داشتن (به قول خودشان!) گزینه حمله به سوریه ، سوء استفاده از اهرم تحریم ها و برداشت سوء و در جهت منافع خود از رویکرد های مبتنی بر تنش زدایی و... که از سوی طرف ایرانی مطرح میشود ، نیز میتواند طرف مقابل را برای چیدن میوه ی مورد نظر خود از مذاکرات! آتی ترغیب کند.

اما با همه ی این تفاسیر درخت مذاکرات! برای میوه چینی طرف ایرانی آماده است و نتیجه ی آن معطوف است به موضع گیری ها و رویکرد طرف ایرانی!

در کل امیدواریم جناب روحانی و مجموعه ی دولت در اولین حضور خود در اجلاس مهم مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ مواضع اصولی و همراه با عزت ، حکمت و مصلحت ، شرایط را برای تأمین هرچه بهتر منافع ملی و دفاع مقتدرانه از انقلاب و آرمانهای آن فراهم آورند.

والعاقبة للمتقین...

.....................................................................................................................

پ.ن تصویری:

.....................................................................................................................

مطالب مرتبط:
«شیردالِ» روابط ایران و امریکا در دست کیست ؟!
منظور رهبر انقلاب از «نرمش قهرمانانه» چیست ؟!
بازی‌ های با حاصل جمع صفر و پیام انتخابات ایران!